dinsdag 30 december 2008

Deze week nog twee Hitchcock-thrillers op BBC 2

Spanning van anno toen
Na de twee speelfilms van the master of suspense, Alfred Hitchcock, die maandagochtend op BBC Two onmiddellijk achter elkaar werden uitgezondenSuspicion en Notorious —, komen er deze week nog twee van zijn klassiekers bij. Eerst op woensdag 31 december, ook nu laat in de ochtend: van 11:20 uur tot 13:05 uur. Dan wordt het psychologische drama Spellbound uit 1945 uitgezonden. Deze rolprent is in breedbeeld opgenomen. De hoofdrollen worden vertolkt door twee Hollywood-sterren welke in die dagen tot de top behoorden: Ingrid Bergman (1915-1982) en Gregory Peck (1916-2003).
Op vrijdag 2 juanuari 2009, in de middag — tussen 14:15 en 15:55 uur — is die fameuze Hitch opnieuw aan de beurt op BBC Two met The wrong man — een film in breedbeeld uit 1956. Ook in dit geval mogen we gerust spreken van een sterbezetting: Henry Fonda (1905-1982), naast Vera Miles (geboren 1929) — die kort daarna opnieuw in een Hitchcock-film op het witte doek zou verschijnen: Psycho. De derde echte Hollywood-man uit die tijd is Anthony Quayle (1913-1989).
____________
Afbeeldingen
1. Regisseur Alfred Hitchcock.
2. Hitchcock-actrice Vera Miles, hier in The wrong man.

Deze week nog tweemaal Miss Marple op BBC Two

Jane Marple op Barbados
Nu Jane Marple, het fragiele vrouwtje met het messcherpe brein, de moord met de spiegels heeft opgelost en in de apotheose van haar betoog plechtig een citaat van Alfred Tennyson uit een op de situatie direct betrekking hebbend gedicht ten beste heeft gegeven, is ze op dinsdagmiddag alweer op Barbados om enigszins uit te rusten en aan te sterken van de vele toestanden en gebeurtenissen op het Engelse platteland en van het klimaat aldaar, met veel regen en kilte, maar — "Oh dear — echte rust zal ze ook daar niet kunnen vinden, aangezien ze alweer snel tot aan — of misschien wel tot en met haar knoetje — in de intriges en andere dubieuze zaken verwikkeld raakt, en opnieuw wordt geconfronteerd met moord.


Die Agatha Christie heeft in haar tachtig boeken heel wat, al dan niet liederlijke, lieden op tal van uitermate onaangename manieren aan hun einde laten komen, en slechts hoogst zelden was daarbij sprake van een natuurlijk verscheiden. De film — die dinsdag 30 december, in de middag tussen 15:25 uur en 17:15 uur door BBC Two zal worden uitgezonden — draagt de titeld A Carbbean Mystery en werd in 1989 gerealiseerd door Christopher Petit. Naast Joan Hickson komen we nog een oudgediende van het Engelse witte doek en dito beeldbuis tegen: Donald Pleasance (1919-1995).

Hotelmysteries
De echte liefhebber die al deze Miss Marple-films naar de romans van Agatha Clarissa Miller reeds heeft gezien, maar daar nooit genoeg van kan krijgen, zal woensdagmiddag haar of zijn hart weer kunnen ophalen. De intriges en geheimzinnigheden spatten ook dan weer van het huiskamerscherm af als Jane Marple op onderzoek uitgaat en zaken aan het licht brengt die sommige mensen liever in het verborgene hadden gehouden. Tussen 16:45 uur en 18:35 uur trakteert BBC Two de kijker opnieuw, en nu op de twee jaar vóór de bovengemelde film uitgekomen rolprent At Bertram's hotel van Mary MacMurray. Miss Marple voelt zich uitgedaagd door een nachtelijke overvaller en een zomaar verdwenen kantoorbediende. En dan volgt de ene verwikkeling na de andere, die uiteindelijk — al rolprentend op uw eigen en andermans thuisbuis — belanden in een climax, gevolgd door een hoogtepunt, maar dan is het eerst weer gedaan met de pret. Maar één troost heeft u: vooralsnog is die Jane Marple onsterfelijk in die vele nieuwerwetse elektronische weergavemogelijkheden, ook als het alweer een heel decennium is geleden dat ze op 92-jarige leeftijd het Engelse plattelandsbestaan heeft ingeruild voor het zogeheten eeuwige leven.
___________
Afbeeldingen

1. Signatuur van Agatha Christie.
2. Acteur Donald Pleasance met zijn onvergetelijke karakterkop.
3. Actrice Joan Hickson in één van de uniformen van Jane Marple.

maandag 29 december 2008

Miss Marple, Sherlock Holmes en hun auteurs — een extra lange thrillerdag op BBC 2-television

Ruim zes decennia
Maandag 29 december is door de programma-ontwerpers van BBC Two Television uitverkoren als dag van de spannende film. Tussen 11:05 uur en 05:05 uur in de vroege ochtend van dinsdag 30 december worden zeven films uitgezonden, waarvan één portret, één documentaire en vijf speelfilms. Twee daarvan stammen uit de jaren veertig van de vorige eeuw, de jongste van de films is in 2004 gereedgekomen en heeft Sherlock Holmes als superspeurneus. Uit de periode tussen die extremen qua data worden nog twee speelfilms vertoond: een uit 1971, de andere uit 1991.

Grootmeester
De beide eerste films, die direct achter elkaar worden vertoond — de eerste vanaf 11:05 uur, de tweede, in aansluiting daarop van 12:40 tot 14:20 uur — zijn van de grootmeester van de witte doek-suspense Alfred Hitchcock (1899-1980). Het betreft hier twee ware klassiekers Als eerste Suspicion uit 1941, een USA-productie met Cary Grant (1904-1986), Joan Fontaine (geboren 1917) en Nigel Bruce. In de tweede film — die Hitchcock in 1946 heeft afgeleverd — is de mannelijke protagonist opnieuw Cary Grant, maar nu is zijn tegenspeelster Ingrid Bergmann. Gelet op het jaar, kan dat alleen Notorious zijn: een rolprent die je best eens per jaar op je netvlies verdraagt, vooral als het op het huiskamerscherm is. Claude Rains (1889-1967) en Louis Calhern (1895-1956) spelen eveneens vooraanstaand rollen in dit bewegende beelden-verhaal.

Bedaagde oude dame
De bedaagde oude dame, die in tal van korte verhalen en romans van Agatha Clarissa Miller (1890-1976) — beter bekend onder het pseudoniem Agatha Christie — en die de mensen in boeken lazen en zo zichzelf een beeld konden vormen van wezen en werken van die persoon in het zo rustige plaatsje Saint Mary Mead, kreeg een geheel andere gestalte toen tal van die geschiedenissen werden verfilmd, nu alweer decennia geleden met Margaret Rutherford (1892-1972), incidenteel met andere Engelse en/of Hollywood-actrices, en aan het einde van de vorige eeuw met de Engelse actrice Joan Hickson (1906-1998), de personificatie van het Angelsaksische understatement. Groter contrast dan tussen die beide actrices die de verpersoonlijking van de terughoudende maar vlijmscherp analyserende moesten creëren, is niet denkbaar. De Miss Marple van Margaret Rutherford is als parodie vol comedy caper-elementen misschien nog verteerbaar, als de incarnatie van een weloverwogen optredende, onopvallende dame op leeftijd is ze inmiddels zo ver over the top dat menigeen haar al niet meer op het netvlies verdraagt.
Na de beide Hitchcock-films zendt BBC Two eerst een kort ander huis-, tuin- en keuken-programma uit, gevolgd door een aflevering van de stupide Yanken-serie Murder she wrote, waarin een ooit vooraanstaande filmactrice zich verlaagt tot een in alle opzichten volstrekt onaanvaardbaar, opgeblazen cliché
Maar daarna komt Joan Hickson op het beeldscherm en lost ze als Jane Marple — mede door haar kennis van de poëzie (en met name The Lady of Shalot) van (hof)dichter Alfred Lord Tennyson (1809-1892) — de mysterieuze moord op in They do it with mirrors uit 1991, van Norman Stone.

zondag 28 december 2008

Königliche Hoheit naar Thomas Mann; Duitsland 1

Verfilming uit 1953
Tijdens de programmering in de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 december zendt het eerste Duitse televisienet ARD/Das Erste om 02:20 uur opnieuw de verfilming uit van de roman van Thomas Mann (1875-1955), Königliche Hoheit, een boek dat voor het eerst is verschenen in 1909. Daarin krijgt een behoudende troonopvolger in Duitsland het moeilijk als hij verliefd wordt op een opgewekte dochter van een Amerikaanse industrieel en met haar een relatie begint.

De verfilming dateert uit 1953 en wordt wel omschreven als een romantische komedie. De hoofdrollen zijn voorbehouden aan drie protagonisten van de Duitse cinema van thans alweer een halve eeuw geleden: Dieter Borsche, Ruth Leuwerik — die in de speelfilms over de Familie Trapp, het verhaal van de latere musical The sound of music — en Rudolf Fernau. Regisseur van deze rolprent is Harald Braun (1901-1960), die tevens filmproducent en dito scenarist was. Van de ruim veertig films, waaraan hij tussen 1937 en zijn sterfjaar — in minder dan een kwart eeuw tijds — in één der bovengenoemde hoedanigheden heeft bijgedragen, is in 1959 opnieuw een Thomas Mann-productie door Harald Braun gerealiseerd, als regisseur, tevens co-scenarist: de tweedelige film Buddenbrooks. Zie daartoe het artikel van zondag 7 januari 2007 op de Nederlandse fin de siècle-site All art is quite useless van Rond1900.nl.
________
Afbeelding: Tekst met sierkader op de titelpagina van de roman Königliche Hoheit.

dinsdag 23 december 2008

Nieuwe speelfilm naar Tolstojs Auferstehung

Nieuwste versie
Ruim drie weken geleden, om precies te zijn op zondag 30 november, hebben we u, op dit net in een beschouwing vooraf gewezen op de uitzending van de speelfilm Auferstehung uit 1958, gedraaid op basis van de in 1899 gepubliceerde roman van Ljev Nikolajevitsj Tolstoj.
In 2001 is er — onder regie van de gebroeders Vittorio (geb. 1929) en Paolo (geb. 1931) Taviani — een nieuwe versie gerealiseerd als Duits-Italiaans-Franse coproductie. Deze film, die als melodrama te boek staat, zal in de nacht van dinsdag 23 december op woensdag 24 december — tussen 00:50 uur en 03:45 uur — worden uitgezonden door het eerste Duitse publieke televisienet ARD/Das Erste. Dat betekent een lengte van bijna tweemaal de rolprent uit 1958.
Hierin treden Timothy Peach en Stefania Rocca op, alsmede Maria Bäumer. Deze draagt de Duitse titel Die Auferstehung, maar de roman van Tolstoj is zonder lidwoord. In het Engels heet de rolprent dan ook Resurrection.
Voor meer gegevens over de inhoud verwijzen we naar die bijdrage van 30 november.
____________
Afbeeldingen
Lev Nikolajevitsj Tolstoj. Karikatuur uit Vanity Fair 1899.

zaterdag 20 december 2008

Lift naar het schavot —20 december op CANVAS

Actueel gebleven thema
Hoewel de film L'ascenseur pour l'échafaud inmiddels een halve eeuw de ronde doet in bioscopen en andere filmhuizen, in filmmusea en via televisiezenders, heeft deze, een halve eeuw na ontstaan, althans qua thematiek, nog helemaal niets aan actualiteit ingeboet.
De tweede Nederlandstalige, Belgische zendgemachtigde Canvas presenteert deze Franse psychologische thriller 's avonds laat op zaterdag 20 december aan het einde van het reguliere programma vanaf 23:35 uur tot 01:05 uur in de nacht op zondag.
Aan de kleding, de interieurs en aan het verkeer valt te zien uit welke tijd de film stamt, maar de moord op een mededinger in de liefde is zo oud als er interactie tussen de verschillende geslachten bestaat. Maurice Ronet — die in de film de minnaar Julien Tavernier speelt en hoopt dat zijn ingrijpen in het leven van de echtgenoot van zijn geliefde Florence Carala, subliem uitgebeeld door Jeanne Moreau, als zelfmoord zal worden ingeschat — raakt echter in de problemen doordat de elektriciteit in het bewuste gebouw wordt uitgeschakeld en hij in de lift blijft steken, en de gemaakte afspraak met zijn geliefde — in het pre-mobieltjes tijdperk — niet kan nakomen, waardoor het drama zich pas goed kan ontwikkelen. Zijn geparkeerde auto wordt door twee joyrijdende knapen ingepikt en minnares Florence dwaalt als gevolg daarvan, onwetend van wat er aan de hand is, door het nachtelijke Parijs.
Met deze film is regisseur Louis Malle (1932-1995) vooruitgelopen op de nouvelle vague, waaraan hij dikwijls werd gekoppeld, maar waartoe hij nimmer heeft behoord. Niet alleen de intrige vormt een dominant aspect in deze film, ook de intrigerende persoonlijkheid van de in die tijd dertigjarige Jeanne Moreau is op het netvlies van zo menig filmliefhebber blijven hangen, en dat betekende haar internationale doorbraak.
De enerverende, hier en daar obsederende muziek van Miles Davis werd bij de beelden geïmproviseerd. Die formidabele klanken zijn al even onsterfelijk als actrice Jeanne Moreau.
____________
Afbeeldingen
1. Voorzijde van een LP met de muziek van Miles Davis.
2. Regisseur Louis Malle.

zaterdag 13 december 2008

Om vijf uur 's middags — Een familieproject

De film
Het tweede publieke, Nederlandstalige Belgische televisienet Canvas presenteert op zondag 14 december tussen 21:40 uur en 23:25 uur de speelfilm Panj é asr uit2003. Het is een Iraans-Franse coproductie met ook een Engelse titel: At five in the afternoon, handelend over Afghanistan. Een zeer internationaal gekleurde film, kun je wel zeggen. Daarnaast is het ook nog een familieproject: de regisseuse is Samira Makhmalbaf; haar vader Mohsen — die zelf ook filmregisseur is — schreef het scenario en zorgde voor de montage van de film en produceerde deze eveneens. Haar stiefmoeder voorzag in de regie-assistentie, haar broer maakte foto's, en Samira's 14 jaar jonge zusje draaide een documentaire over het tot stand komen van deze film. Deze is vertoond tijdens het Internationale Film Festival Rotterdam.

Het verhaal
Nogreh, een jonge vrouw met verstand en inzicht koestert de innige wens de eerste vrouwelijke president van Afghanistan te worden. Zonder sluier de straat op durft ze echter (nog) niet. In stilte bereidt ze zich voor op de campagnetoespraak die ze, als ze haar wens wil laten uikomen, in ieder geval al moeten houden.
In deze derde speelfilm van Samira Makhmalbaf (geboortejaar 1980) wordt een zeker niet erg optimistisch beeld geschetst van het Afghanistan twee jaar na de Amerikaanse inval in 2001. Het is er absoluut nietbeter op geworden. Alsof men ook iets anders had mogen verwachten na zo'n interventie, die in dat onherbergzame gebied eerdere 'bezettende machten' evenmin is gelukt.
De belangrijkste rollen worden vertolkt door Agheleh Rezale, Abdolgani Yousefrazi en Razi Mohebi.
____________
Afbeeldingen
1. Regisseuse Samira Makhmalbaf.
2. Sscène uit Panj é asr.

zondag 7 december 2008

Sternbergs film Der blaue Engel op Arte-televisie

Rolprent uit 1930
Het filmdrama getiteld Der blaue Engel — dat regisseur Josef von Sternberg (1894-1966) in 1930 heeft gecreëerd naar aanleiding van de roman Professor Unrat uit 1905, geschreven door Heinrich Mann (1871-1950) — zal op zondag 7 december op het Duits-Franse cultuurkanaal ARTE opnieuw worden uitgezonden tussen 22:55 uur en 00:40 uur in de nacht op maandag 8 december.
Tal van filmgrootheden uit die dagen hebben er een vooraanstaande rol in vervuld. Als eersten Marlene Dietrich (1901-1992) [1] en Emil Jannings (1884-1950) [2], die toen beiden wijd en zijd grote bekendheid hebben genoten. Ook de toen befaamde acteur (en regisseur) Kurt Gerron [3] (1897-1944) vertolkt een belangrijke rol in deze rolprent.
ARTE herhaalt deze film op woensdag 24 december, vanaf 23:50 uur, en op donderdag 25 december, vanaf 03:00 uur.
__________

[1] De klassieke scène waarin Marlene Dietrich met een hoge herenhoed op een tafel zit als onweerstaanbare deerne is door de Duitse kunstenaar Harald Seiwert zeer humoristisch geparafraseerd. Zie daartoe ons artikel van dinsdag 11 maart 2008 op deze site.

[2] Emil Jannings was de eerste die in Hollywood met een Academy Award, die bekend staat onder de benaming Oscar, voor Beste Acteur werd onderscheiden.

[3] De tragische laatste jaren van Kurt Gerron mogen niet worden vergeten. Men leze hierover meer in het Wikipedia-artikel.

zaterdag 6 december 2008

Portret van de Franse regisseur Claude Lelouch zondag 7 december op Nederland 2

Close up
In het filmprogramma Close up van de televisiezender Nederland 2 wordt zondag 7 december — tussen 18:15 uur en 19:15 uur — een portret vertoond van de Franse filmregisseur Claude Lelouch, die zich met hart en ziel aan het medium heeft overgegeven. Die passie openbaarde zich reeds toen hij nog heel jong was: nog maar dertien jaar oud, realiseerde hij zijn eerste, korte film, met als titel Le mal du siècle, welke op het Amateur Filmfestival van Cannes een prijs won.
Lelouch die in 1937 te Parijs werd geboren, werkte als professionele regisseur vanaf zijn negentiende jaar. Hij maakte korte rolprenten en produceerde reclamefilms. Ook tijdens zijn militaire dienst (1957-1960) draaide hij onder meer tien films voor de Franse landmacht. Nadien bleven nieuwe opdrachten van deze instantie uit.
Vanaf 1960 werkte hij verder, onder meer voor een door hemzelf opgerichte productiemaatschappij, die hij in dat jaar had gesticht. Diverse flops volgden en pas met zijn eerste grote speelfilm, die de internationale pers haalde, Un homme et une femme, met Anouk Aimée en Jean-Louis Trintignant, bereikte hij de innig gewenste internationale doorbraak, mede door de toekenning van een Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes dat jaar.
Het thema mannen en vrouwen kwam dertig jaar na dato opnieuw aan de orde in de film Hommes, femmes, mode d'emploi (1996), en nog eens in 2002, in de titel And now, Ladies and Gentlemen.
In dit filmportret komen tal van scènes uit diverse films voor, maar ook enkele fragmenten uit familierolprentjes, onder meer over de bevrijding van Parijs in 1944, maar daarvoor is de vader van de toen zevenjarige Claude verantwoordelijk.

maandag 1 december 2008

Zwijgende film uit 1921 van Victor Sjöström naar een verhaal van Selma Lagerlöf

Zweedse klassieker
De Duits-Franse cultuurzender ARTE presenteert in de nacht van maandag 1 op dinsdag 2 december — tussen 03:00 uur en 04:30 uur — de zwijgende Zweedse speelfilm Körkarlen uit 1921 van regisseur Victor Sjöström (1879-1960), die tevens de hoofdrol voor zijn rekening neemt. Deze regisseur heeft een groot aantal films gemaakt gedurende een kwart eeuw: tussen 1912 en 1937. Als acteur heeft hij ook voor andere regisseurs gewerkt. Een van zijn bekendste, zo niet de bekendste rol die hij voor het witte doek heeft gerealiseerd is die van de oude professor in Ingmar Bergmans Smutronstället (Wilde aardbeien) uit 1957.
In Körkarlen — die door ARTE wordt geprensteerd als Der Fuhrmann des Todes, is in de rest van de wereld onder nog vier Engelse titels bekend geworden: The Phantom Carriage en als The Phantom Chariot; en verder nog als The Stroke of Midnight en Thy Soul Shall Bear Witness.
In deze film is tevens een rol weggelegd voor Hlda Borgström.
Hoewel er sprake is van een film in zwart/wit, zijn gedeelten ervan kennelijk monochroom ingekleurd. De film is gemaakt op basis van het gelijknamige verhaal uit 1912 van Sjöströms landgenote Selma Lagerlöf (1858-1940). Laatstgenoemde werd in 1909 onderscheiden met de Nobelprijs voor Literatuur, en vijf jaar daarna werd ze benoemd in het comité dat die prijs toekent.
____________
Afbeeldingen
1. Regisseur Victor Sjöström.
2. Auteur Selma Lagerlöf, schilderij uit 1908 door Carl Larsson (1853-1919).

zondag 30 november 2008

Tolstojs Auferstehung uit 1958 op eerste Duitse net

Opstanding
Hoewel ik het een nogal gewaagde vaststelling vind, een verfilming van de roman Opstanding van Lev Nikolajevitsj Tolstoj (1828-1910) meen romantisch drama te noemen, gaat de redactie van de VPRO-Gids wel zo ver in de kleine bijdrage, die de film in kwestie — een Duits-Italiaans-Franse coproductie uit 1958, gerealiseerd onder regie van Rolf Hansen (1906-1980) — aankondigt. Het is vanzelfsprfekend in hoge mate afhankelijk van hoe en hoe dikwijls bepaalde tendensen in die roman uit 1899, die kennelijk ook nog als Wederopstanding te boek staat, maar mij zou dat net iets te dol zijn.
Deze rolprent wordt vertoond door het eerste Duitse televisienet ARD/Das Erste, in de nacht van zondag 30 november op maandag 1 december. De hoofdrollen worden gespeeld door Myriam Bru, Horst Buchholz en Edth Mill.
Een Russische vorst, die als jurylid moet bijwonen, wordt daar geconfronteerd met een jongedame die terechtstaat. Uitgerekend die vrouw is door die vorst ooit in de steek gelaten. Degenen die de roman van Tolstoj hebben gelezen — een boek dat ook al ruim een eeuw in Nederlandse vertaling bestaat —, weten hoe het de geschiedenis voortschrijdt en wat er uiteindelijk van de jonge vrouw en van de vorst terechtkomt.
Voorafgaand aan het verhaal heeft de auteur op de eerste pagina van het eerste hoofdstuk in totaal vier bijbelteksten uit het Nieuwe Testament opgenomen van drie der vier Evangelisten, die ik hieronder bewust alleen maar aangeef. De tekst ervan moet u zelf maar opzoeken, aangezien het een uitstekende zaak is en blijft om in goede literatuur iets na te slaan. En als de meest fervente atheïst van het Noordelijk halfrond u ertoe uitnodigt in de oudste anthologie van de westerse wereld iets op te zoeken, hoeft u in ieder geval niet bevreesd te zijn dat het een sluipend-slimme poging is om zieltjes voor de christelijke leer en/of overtuiging te winnen.

De teksten in kwestie zijn te vinden in:
Matthäus 18: 21-22
Matthäus 7: 3
Johannes 8: 7
Lucas 8: 40
____________
Afbeeldingen
1. Lev Nikolajevitsj Tolstoj, geschilderd door Ilja Rjèpin (1844-1930).
2. Medaillon op de voorzijde van een Duitse vertaling van Tolstojs roman, verschenen bij de Schreiter'sche Verlagsbuchhandlung te Berlijn, zo'n 85-95 jaar geleden.

donderdag 20 november 2008

Depardieu als kapelaan in Onder de zon van Satan

Tweede verfilming, uit 1987
Op de avond van donderdag 20 november presenteert Arte-televisie — de tweetalige Duits-Franse culturele televisiezender — tussen 21:00 en 22:35 uur één van de verfilmingen van het gelijknamige boek van Georges Bernanos (1888-1948), Sous le soleil de Satan, dat als boek voor het eerst werd uitgegeven in 1926. Dat boek was de eerste roman van Georges Bernanos, en het werd onmiddellijk een groot succes: er werden binnen korte tijd 100.000 exemplaren van verkocht. De eerste verfilming werd gerealiseerd in 1971 door Pierre Cardinal (1924-1998), met Maurice Garrel (geb 1923) in de rol van abbé Donissan, en Catherine Salvia als Mouchette. Zestien jaar later heeft regisseur Maurice Pialat (1925-2003) hetzelfde gedaan, met Gérard Depardieu als de kapelaan en Sandrine Bonnaire als het meisje Mouchette.

Uitgejouwd door pers en publiek
Toen bij pers en publiek van het filmfestival van Cannes in 1987 bekend werd dat de film Sous le soleil de Satan met een Gouden Palm werd onderscheiden, viel dat bij de pers en bij de toeschouwers in zo slechte aarde, dat de regisseur tijdens de huldiging door journalisten en toeschouwers werd uitgejouwd, hetgeen hij toen beantwoordde met een obsceen gebaar. De film, die door diverse filmkenners als zeer zware kost werd gedefinieerd, laat ons kennismaken met een jonge vrouw, die de bijnaam Mouchette heeft gekregen en haar zieleroerselen. Ze is, zonder te zijn getrouwd, zwanger geraakt en heeft vervolgens één van haar minnaars vermoord. De kapelaan probeert uit alle macht haar ziel te redden.

woensdag 19 november 2008

Twee films over Marie Antoinette op Canvas

Woensdag 19 november presenteert de Belgische zendgemachtigde Canvas op één avond twee totaal verschillende film over de laatste koningin van Frankrijk, Marie Antoinette, echtgenote van Lodewijk XVI, en dochter van de niet onomstreden, befaamde Oostenrijkse keizerin Maria Theresia.
Aangezien het hier om een historische figuur gaat, die in de twee rolprenten op verschillende manieren wordt voorgesteld, hebben we op onze zustersite Tempel der Historie een wat uitgebreidere, geïllustreerde bijdrage over die films opgenomen

vrijdag 14 november 2008

Dial M for Murder van Alfred Hitchcock, zaterdag opnieuw in de thuisbiscoop via België 2 te zien

Klassieke thriller in kleur
Hoewel Alfred Hitchcocks thriller Dial M for Murder (bij ons U spreekt met uw moordenaar) meer dan een halve eeuw geleden — om precies te zijn: in 1954 — werd opgenomen, is deze meesterlijke rolprent, die aan spanning niets heeft verloren en op z'n hoogst gedateerd aandoet in de aankleding binnenshuis, qua mode en in het verkeer op straat — dat we overigens heel weinig te zien krijgen aangezien vrijwel het gehele drama zich in één en hetzelfde Londense appartement afspeelt, al doet Hitch zelf in een cameo — ook wel glimprol genoemd — als buspassagier ook even weer mee.
Aan het begin van dit jaar, op vrijdag 22 februari, heb ik in een artikel op deze filmsite meer daarover heb geschreven, zodat we hier volstaan met de melding dat de film op zaterdagavond door Canvas, het tweede Nederlandstalige Belgische televisienet, zal worden uitgezonden. Als aanvangstijdstip staat 23:20 uur gepland en het ligt in de bedoeling dat de zenuwen u in de keel blijven gieren tot 01:00 uur in de nacht op zondag. Voor nadere gegevens wordt u naar die bewuste bijdrage verwezen.

Sprookjesmusical naar Charles Perraults Peau d'âne als film met Catherine Deneuve en Jean Marais

Film uit 1964
Op de dag dat het Noord Nederlands Orkest in Groningen een uitvoering verzorgt van Hertog Blauwbaards Burcht — een werk waarvan de oorsprong ligt in de Sprookjes van Moeder de Gans van Charles Perrault —, zendt het eerste Belgische televisienet zaterdag — in de middag tussen 15:35 uur en 17:00 uur — de film Peau d'âne (Ezelsvel) uit, eveneens afkomstig uit Perraults verzameling Ma mère l'Oye. Deze rolprent van Jacques Demy (1931-1990) met Chatherine Deneuve in de hoofdrol dateert van 1970 en stamt nog net uit hetzelfde jaar dat deze hoofdrolspeelster met de in Spanje geboren, Mexicaanse grootmeester van het witte doek Luis Buñuel (1900-1983) de film Tristana had opgenomen.
Naast Catherine Deneuve, die — al eerder, in 1964 — met deze zelfde regisseur Les parapluies de Cherbourg had opgenomen, zien we ook een van de andere klassieke protagonisten van het Franse theater en de Franse film: Jean Marais (1913-1998), en verder Jacques Perrin (geboren 1941).
Regisseur Demy heeft in het kader van de zogeheten nouvelle vague flink wat films gemaakt die bruisen van fantasie en geen gebrek aan spektakel vertonen.
Catherine Deneuve, die in de film zelfs zingend optreedt, speelt zowel de rol van de koningin in het sprookje, alsook die van haar dochter.
____________
Afbeeldingen
1. Regisseur Jacques Demy.
2. Acteur Jean Marais, in 1947 gefotografeerd door Carl Van Vechten.

donderdag 13 november 2008

Admiraal Canaris geportretteerd in speelfilm

Met elite-acteurs van toen
In de nacht van donderdag 13 op vrijdag 14 november — tussen 01:05 uur en 02:55 uur — presenteert de eerste van de beide publieke Duitse zendgemachtigden, ARD/Das Erste de Duitse, biografische film Canaris uit 1954 van Alfred Weidenmann (1918-2000). De hoofdrollen in deze voorstelling van zaken worden gespeeld door O.E. Hasse (1903-1978), Martin Held (1908-1992) en Adrian Hoven (1922-1981), drie van de grootste figuren van de Duitse filmkunst in onder meer de tweede helft van de twintigste eeuw.
Reeds aan het begin van de Tweede Wereldoorlog bekropen admiraal Canaris steeds meer twijfels over het nationaal-socialisme en hij heeft zich in het verdere verloop aangesloten bij het verzet rondom Graaf Stauffenberg, dat in 1944 door een aanslag op 20 juli heeft getracht Hitler uit de weg te ruimen. Drie dagen na die aanslag werd ook Canaris gearresteerd doch, in tegenstelling tot de meeste anderen van die groepering, pas in 1945 geëxecuteerd.
_________
Foto: De echte admiraal Wilhelm Canaris, Hoofd van Hitlers Abwehr met wie Otto Ernst Hasse inderdaad sprekende gelijkenis vertoonde. Canaris ziet u hier in Berlijn 1936.

dinsdag 4 november 2008

Filmische ode aan het verschijnsel sigaret

Verdwijnend fenomeen?
Op het breukvlak van twee dagen dinsdag 4 november en woensdag de 5de — dus exact om middernacht — begint op Nederland 3 in het filmprogramma Cinemania een filmische ode aan de kracht van de sigaret.
Bij de begeleidende tekst in de VPRO-Gids kan men echter de nodige vraagtekens plaatsen. In de korte beschrijving van deze bijdrage staat: "Goeddeels uit het openbare leven verbannen, dreigt de sigaret ook uit de bioscoop te verdwijnen." Op zich al niet zo'n duidelijke zin: bedoelt de auteur dat men vooraf en in de pauze in de bioscoop ook niet meer mag roken? Of bedoelt degene dat we in bioscoopfilms van de toekomst vrijwel geen rokende mensen meer zullen zien.
Verder heb ik de indruk dat er, sedert het officiële verbod op roken in cafés, veel meer mensen zijn, die, ook nog in november, op een terras zitten en dat daaronder — althans op kleinere terrassen — vrijwel alleen maar rokers kunnen worden gesignaleerd. Dus uit het meer openbare leven dan dat binnen de muren van horecagelegenheden, wordt de sigaret juist meer gezien. Van verdwijnen is vooralsnog geen sprake. Helaas!
Ik ben er, als zware astmalijder, voor mijn eigen zielerust maar van uit gegaan dat er in de 'openabare ruimte' bioscoop toch al niet meer mocht worden gerookt.
En mocht het er inderdaad van komen dat de sigaret ook van het witte doek zal worden verdwijnen, dan kan dat alleen gelden voor nieuw te maken films. Wellicht is het dan mogelijk de in de kelders van het Filmmuseum bewaarde blikken met oude films eens wat vaker open te trekken, want wat werd er vroeger ontzettend veel gepaft in de rolprenten van vrijwel alle landen.
Op die manier kunnen degenen, die naar deze beelden talen — op welke, al dan niet subliminale, gronden dan ook — toch nog aan hun trekken komen.

zondag 2 november 2008

Joseph Roths roman Radetzkymarsch als extra lange speelfilm zondagavond via Arte-televisie

Stuiptrekkingen van de Doppelmonarchie
De Frans-Duitse cultuurzender Arte-televisie presenteert op zondag 2 november, tussen 20:39 uur en 01:55 uur in de nacht op maandag een thema-avond, die zal zijn gewijd aan Das Ende der Donau-Monarchie. Dit koninklijk-keizerlijk instituut wordt ook dikwijls aangeduid met het begrip Doppelmonarchie, dan wel k-und-k-Monarchie, en tenslotte in het voorbijgaan niet zelden enigszins plagerig als Kakanien. Van het ruim vijf uur durende programma wordt vier uur en twintig minuten ingenomen door de tweedelige speelfilm Radetzkymarsch van regisseur, Axel Corti die in 1933 in Parijs werd geboren en in 1993 in het Oostenrijkse Oberndorf is overleden.
Zijn speelfilm — naar de gelijknamige roman van Joseph Roth (1894-1939), die voor het eerst in 1932 in Berlijn is verschenen — is in 1994 in de bioscopen gekomen; de pemière heeft de regisseur dus niet meer mogen meemaken.
Schrijver Joseph Roth wa als Oostenrijkse Hongaar, of Hongaarse Oostenrijker, zelf burger van de Doppelmonarchie, en als journalist heeft hij voor diverse goed gelezen, Duitstalige kranten geschreven, als laatste voor de hoog in aanzien staande Frankfurter Zeitung. In 1933 — toen zijn boeken in Duitsland werden verboden — vond hij, als Jood, het beter om uit Duitsland te vluchten, waarna hij een rondtrekkend bestaan leidde. Zijn boeken werden vervolgens in Nederland uitgegeven door Querido en Allert de Lange, beide uitgevers gevestigd te Amsterdam.

De roman
Radetzkymarsch vertelt de geschiedenis van de opkomst en ondergang van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie, en Joseph Roth schildert het portret van dat koninkrijk/keizerrijk op een zeer ironische manier. De titel alleen al kan als zodanig worden gezien: die Radetzkymarsch van Johann Strauß (1804-1849), gebaseerd op een soldatengezang dat de componist nauwelijks heeft veranderd, mocht zich in die tijd verheugen in een enorme populariteit. Nu nog altijd wordt het traditionele Nieuwjaarsconcert in en uit Wenen met dat stuk besloten.
Joseph Roth schildert de opvallende neergang van dat aspect van de Donau-monarchie aan de hand van een familie gedurende drie generaties, die alle één zoon hebben. Het verhaal start in 1839 als de Sloweense luitenant der infantere het leven van keizer Franz Josep I redt. Daarvoor wordt hij onderscheiden en onherroepelijk daaraan verbonden is een geheel nieuwe levensweg in de plaats van zijn boerenbestaan tot dan.
De geschiedenis van de familie Trotta begint in een periode dat de Habsburgse monarchie nog een periode van grote bloei beleeft. De verhoudingen binnen het grote rijk zijn in die tijd nog relatief onaangetast: dat geldt zowel voor de macht van de keizer als voor de verschillende echelons binnen die bestaande stucturen. Maar dat is eigenlijk al niet veel meer dan een façade waarachter de glorie reeds lang tanende is en de ornamentiek steeds doffer wordt.
Binnen de familie von Trotta komt de neeruitgang eveneens — zij het in heel wat kleinere porporties — dat van het brombeerachtige in het karakter van de held van Solferino niets meer over is in diens kleinzoon, Car Joseph von Trotta, aan het begin van de twintigste eeuw. Hij ziet dat andere krachten het roer zullen overnemen, doch hij is niet in staat daaraan persoonlijk deel te nemen.
In de roman Radetzkymarsch schildert Joseph Roth met nadruk de laatste decennia van de Donaumonarchie als uitvergroting van hetzelfde drama binnen de nieuwe generaties van de familie von Trotta. Dit boek geldt doorgaans als het belangrijkste boek van de veelschrijver en feuilletonist Joseph Roth.
De film van Axel Corti is een Oostenrijks-Frans-Duitse coproductie met in de internationale cast onder anderen Max von Sydow, Charlotte Rampling en Claude Rich.
____________
Afbeeldingen
1. Voorzijde van de niewste Duitse pocketuitgave van de roman Radetzkymarsch van Joseph Roth in de dtv-editie.
2. Auteur Joseph Roth.
3. Voorzijde van de dtv-editie die in 1994 is verschenen naar aanleiding van het feit dat de film toen in de bioscopen kwam. Links Max von Sydow, grootvader Josep von Trotta en diens kleinzoon Carl Joseph, gespeeld door Tilma Günther heel kort voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. (Foto: Jan Kudela, SATEL-Film, Wien.)

zaterdag 6 september 2008

Suggestieve spanning in Un jour d'été op Arte

Vriendschap
Op zaterdag 6 september, 's namiddags tussen 15:20 uur en 17:00 uur wordt door ARTE-televisie voor de, vooralsnog, laatste keer de Franse speelfilm Un jour d'été vertoond, gerealiseerd in 2006 door Franck Guérin, die samen met Agnès Feuvre het draaiboek heeft geschreven. De protagonist van deze ruim negentig minuten durende, veelzijdige, suggestief-spannende film is Sébastien, een jongeman, die zich nog bevindt tussen zijn puberteit en volwassenheid, met als gevolg dat hij nog veel van de wereld, en in eerste instantie nog meer over zichzelf, moet ontdekken. Overdag werkt Sébastien in de garage van zijn vader en is daar een tamelijk gesloten wezen dat alleen nog opbloeit in gezelschap van zijn boezemvriend Mickaël. Hun jongemannen-vriendschap is dan ook doortrokken van de gebruikelijke homoërotische sfeer. Tezamen maken zij het kleine stadje op hun ondeugende manier onveilig, waarbij Mickaël een echte rouwdouwer is, die hondsbrutale opmerkingen tegen jonge vrouwen maakt. Hun beider passie is echter voetballen, en dat doen ze dan ook allebei in de plaatselijke club. Dat wordt redelijk in het begin van het verhaal in duidelijke scènes gepostuleerd.

Tragedie
Als Sébastien tijdens een voetbalwedstrijd zijn aandacht niet bij het spel heeft, een overtreding begaat en daarvoor een rode kaart krijgt uitgereikt, verlaat hij het veld. In zijn afwezigheid voltrekt zich op het veld een tragedie: Mickaël wordt raakt door een omvallend doel zwaar gewond en overlijdt korte tijd later aan de gevolgen daarvan. Dat is niet alleen voor Mickaëls familie een ongekende schok, maar het stuurt tevens Sébastiens leven volkomen in de war.
Daarna gaan de verschillende verhaallijnen pas goed dooreenlopen. Die van Sébastien en van de zwaar onder vuur liggende burgemeester (Jean-François Stévenin) — die als (mede) verantwoordelijk wordt gezien voor het slechte onderhoud aan de sportvoorzieningen —, de rol van de moeder van Mickaël, die vindt dat ouders hun kinderen niet behoren te overleven, en het hieraan gekoppelde emotionele proces aanvankelijk niet aan kan.

Alledaagse gevolgen
Het ligt voor de hand dat er ook spanningen komen tussen Sébastien en zijn vader doordat de jongen zich, als gevolg van de ingrijpende gebeurtenissen, minder goed op zijn werk kan concentreren en bij tijd en wijle letterlijk dan wel figuurlijk op de vlucht slaat. Ook daarin komt het proces van volwassen worden onder zware druk te staan, als gevolg van de sterke verbondenheid — noem het maar gerust liefde — voor Mickaël, die zich niet meer langs een min of meer natuurlijke weg kan ontwikkelen.
De spanningen als gevolg van het gebeurde op dat voetbalveld laten in zo'n relatief kleine gemeenschap eveneens diepe sporen na, waardoor worden de elementen schuld en verantwoordelijkheid sterker worden ondergaan, en vanzelfsprekend in de verhaallijnen gaan domineren.

Sterk spel alom
De rol van Sébastien wordt grandioos, want geloofwaardig tot in het kleinste detail, gespeeld door Baptiste Bertin. De rol van de moeder van Mickaël — gespeeld door Catherine Mouchet — en die van de burgemeester zijn eveneens zeer sterk bezet.
Over al die personages en hun vertolkers kunt u hier meer lezen. Helaas worden de gegevens niet ondersteund door fotomateriaal: er was zelfs geen filmposter voor de tekst op de Internet Movie Database ( iMDb) beschikbaar. Gelukkig is dat wel het geval op de website van de film zelf. Maar wie de moeite neemt de film te gaan zien, zal daarvoor worden beloond. Franck Guérin (geboren in 1972) heeft met Un jour d'été — oorspronkelijk voor Arte France — een rolprent van grote klasse gerealiseerd: zinnelijk en zinnenprikkelend in menig opzicht, waarin ruimte is voor het activeren van de toeschouwer, en alleen daardoor steekt de film heel ver uit boven zo menig simpelweg onderhoudend verhaal in beelden. Die worden in sterke mate ondersteund door de muziek van Sébastien Schuller.

Baptiste Bertin
De hoofdrolspeler van Un jour d'été, Baptiste Bertin, heeft helemaal geen opleiding als acteur genoten. Hij werd op een dag gesignaleerd toen hij zijn lyceum te Nantes verliet, en enkele dagen later kmocht hij in Parijs auditie doen. En zo verscheen hij uiteindelijk op het witte doek. Hij was zelf achttien jaar toen de film werd opgenomen. Baptiste Bertin werd in 1987 geboren te Meudon; tegenwoordig leeft hij in Angers.
____________
Afbeeldingen:
1. Baptiste Bertin als achttienjarige, tijdens de opnamen van Un jour d'été.
2. Théo Firet speelt in deze film de rol van Sébastiens vriend Mickaël.
3. Jean-François Stévenin als burgemeester van het stadje.

4. Catherine Mouchet vertolt de rol van
Mickaëls moeder.
5. Baptiste Bertin in een buitenopname van de film.

zaterdag 2 augustus 2008

Sherlock Holmes-film uit 2004 met Rupert Everett — zaterdagavond op de Belgische Canvas-televisie


BBC-productie
Zaterdag 2 augustus zendt de Nederlandstalige Belgische televisiezender Canvas, 's avonds tussen 20:40 uur en 22:10 uur, de Britse misdaadfilm Sherlock Holmes and the case of the silk stocking uit. Het is een BBC-productie uit 2004 van regisseur Simon Cellan Jones. De rol van de wereldvermaarde detective wordt gespeeld door Rupert Everett, en naast hem zien we Ian Hart als dokter Watson. De alomtegenwoordige inspecteur Lestrade van Scotland Yard krijgt gestalte in Neil Dudgeon.
We schrijven het jaar 1902. Uit de Londense Thames wordt het lijk van een vrouw gevist, van wie aanvankelijk wordt aangenomen dat het om een 'meisjevan de straat' gaat, maar als er een zijden kous in haar keel blijkt te zitten, weet de superspeurneus onder alle particuliere detectives dat het hier om iemand van standing gaat. En derhalve gaat hij, samen met zijn doctorale aangever Watson, op onderzoek uit.
Opvallend is dat in onder meer The Penguin Complete Sherlock Holmes een verhaal met een zijden kous in de titel niet voorkomt. Het vermoeden is dan ook niet ongegrond dat het om zo'n nageschoven avontuur gaat om de belangstelling levendig te houden en, niet te vergeten, de kassa blijvend te laten rinkelen.
__________
Afbeelding: Alleen voor de volstrekte onbekenden met de Sherlock Holmes-literatuur zij hier vermeld dat de man rechts, met snor, niet de allerberoemdste der speurdergenieën is.

maandag 28 juli 2008

Michelangelo Antonio's La Notte, mijlpaal in de filmgeschiedenis, heden en morgen te zien op Arte

Tweemaal binnen een dag
Heden, maandag 28 juli, 's avonds vanaf 21:00 uur, en ook morgen, dinsdag 29 juli, dan 's middags vanaf 14:55 uur, zal de Duits-Franse cultuurzender Arte-televisie, de Italiaanse rolprent La Notte, van Michelangelo Antonioni (1912-2007)
— een bijzondere mijpaal in de speelfilmgeschiedenis, die in 1961 werd uitgebracht. Hoewel de film inmiddels al weer bijna een halve eeuw oud is, heeft de thematiek ervan aan actualiteit totaal niets ingeboet. De belangrijkste rollen worden gespeeld door, de Franse (toen ook al) topactrice Jeanne Moreau (geb. 1928) en Marcello Mastroianni (1924-1996), de Italiaanse Monica Vitti (geb. 1931) en de Duitse acteur en regisseur Bernhard Wicki (1919-2000).
Het verhaal behelst, zoals dat het geval is met zoveel geschiedenissen in woorden en/of beelden, een man/vrouw-relatie. Lidia en Giovanni hebben elkaar eigenlijk niets meer te zeggen, en daarom gaat elk van hen een 'eigen weg' tijdens het weekeinde dat ze in Milaan doorbrengen, aangezien Giovanni op een ontvangtst bij zijn uitgever doorbrengt. Lidia zwerft door de stad en is op zoek naar sporen van haar verloren tijd. Op een tweede feestelijk bedoelde bijeenkomst bij een grootindustrieel gaat Lidia opnieuw haar eigen gang. Pas als ze tegen de ochtend in kennis worden gesteld van het overlijden van een gemeenschappelijke vriend, komt het in de vroege ochtenduren in het park van een villa tot een confrontatie tussen de beide echtelieden. Het geheel speelt zich af binnen 24 uur.
Meer over de film is te lezen op de website van Arte met programma-info.
Hoewel zulks niet expliciet wordt vermeld, moet worden gevreesd dat we in onze regio's genoegen zullen moeten nemen met de Duitse versie. Deze verdenking wordt ingegeven door het feit dat programmabladen de film aankondigen als Die Nacht met tussen haken de oorsprokelijke, Franse titel. Dat is bijna altijd een teken aan de wand. Hoewel de zender Arte veelvuldig tweetalige versies uitzendt, die men zelf via de daarvoor bestemde knop op afstandsbediening kan kiezen, blijft het schandaal van de verminking door middel van nasynchronisatie welig verder tieren. Een zender die zich als cultuurinstituut presenteert, mag zulks niet handhaven.
____________
Afbeeldingen
1. Regisseur Michelangelo Antonioni.
2. Voorzijde van de dvd-versie van de film La Notte, met Jeanne Moreau en Marcello Mastroianni.

woensdag 16 juli 2008

Franse speelfilm Monsieur Joseph, naar de roman van Georges Simenon, te zien op TV5 Monde

Vruchtbare pen
De Franstalige veelschrijver Georges Simenon — in het Belgische Luik geboren op 13 februari 1903 — heeft niet alleen enorme bekendheid verworven met een lange reeks psychologische speurdersromans met in de hoofdrol commissaris Jules Maigret, maar tevens met een niet geringe hoeveelheid romans over tal van figuren in de alledaagse maatschappij: van vrijgezelle oude dames tot en met de horlogemaker op de hoek. Simenon zal bij dat schrijven heel wat pennen hebben versleten, maar het aantal vrouwen dat in zijn privéleven de revue is gepasseerd voor direct lichamelijke intimiteiten, zal dat aantal vast wel overstijgen: er wordt, tevens op grond van aantekeningen door de schrijver zelf van het grote — zeg maar gerust bizarre, want in de heel directe richting van satyriasis wijzende — aantal van 10.000 gerept. Al moet voor de volledigheid worden wel toegevoegd dat dit aantal door anderen even hard van de hand wordt gewezen. Kennelijk heeft hem dat vele cohabiteren niet van zijn op één na voornaamste bezigheid afgehouden: het schrijven van leesbare boeken, die in heel veel landen zijn vertaald en in tal van reeksen, verspreid over de globe, zijn uitgekomen. Simenon had voor al die uitgaven ook een aparte ruimte, waar hij alles nauwgezet bijhield. Ook daarin beliep het aantal de tienduizend.

Monsieur Joseph
Op woensdag 16 juli vertoont de Franstalige satellietzender TV5 Monde, vanaf 21:03 uur, de speelfilm Monsieur Joseph van Olivier Langlois, uit 2007, met Daniel Prévost als Monsieur Joseph. Serge Riaboukine is politiecommissaris in de verfilming van dit verhaal van Georges Simenon, in een adaptatie van Jacques Santamaria.
Monsieur Joseph, die in werkelijkheid Youssef Hanoudi heet, is boekhandelaar van beroep. Het scheelt er niet veel aan of hij woont een halve eeuw in dezelfde wijk van een klein dorp in het Noorden.
Tot verbijstering van velen zal blijken dat een zinnetje, terloops gesproken tijdens een doodnormale ochtend, zulke ongelooflijke gevolgen kan hebben.
De rolprent, die in het jaar van verschijnen op het Festival van La Rochelle werd onderscheiden met de Prijs voor de beste mannelijke rol, zal door TV5 Monde worden herhaald op vrijdag 18 juli, vanaf 23:40 uur.
____________
Afbeeldingen
1. Maigret-standbeeld in Delfzijl, waar Simenon in 1929 zijn eerste idee voor Commissaire Maigret kreeg.
2. Scène uit de film Monsieur Joseph van Olivier Langlois.

zaterdag 5 juli 2008

Muzikale komedie Pal Joey — zaterdag 5 juli, BBC 2

Zaterdag 5 juli — tussen 14:55 uur en 16:40 uur — zal BBC 2 Television de inmiddels alweer een halve eeuw oude speelfilm Pal Joey uitzenden. George Sidney (1916-2002) is verantwoordelijk voor deze muzikale komedie, die voor het eerst op het witte doek werd vertoond in 1957. De film wordt ondergebracht in de categorieën drama, musical en romance. Het draaiboek is gerealiseerd door Dorothy Kingsley (1909-1997) op basis van het boek met dezelfde titel (uit 1940) door de Amerikaanse schrijver John O'Hara (1905-1970), die zowel de kunst van het korte verhaal, alsook die van de roman uitstekend beheerste. Sommige van zijn boeken zijn niet alleen in de Verenigde Staten bestsellers geworden, maar tevens in Europa en elders, onder andere in vertaling. Tijdens zijn leven werd hij weliswaar om die eigenschappen geprezen, maar heeft hij toch ook voor flink wat controverses gezorgd. Die vonden overigens niet alleen hun oorsprong in het feit dat hij sociale randverschijnselen behandelde, maar tevens in zijn wezen: hij had een zeer opvliegend karakter, en dat speelde hem als schrijver van kwaliteit wel eens danig parten. Sommige letterenkenners zagen in hem een waarlijk groot schrijver en staken die mening niet onder stoelen of banken, zoals Fran Lebowitz. Zij beschouwde hem als de eigenlijke F. Scott Fitzgerald, en John Updike, die hem door dik en dun steunde, deelde hem in bij de schrijvers met kwaliteiten zoals de wereldvermaarde Russische arts en auteur Anton Tsjechov (1860-1904) die bezat.
De film, die niet geschikt wordt geacht voor al te jeugdige kijkers, heeft, volgens filminfo's, een lengte van 111 minuten, de BBC trekt er echter inclusief aankondiging en aftiteling 105 minuten voor uit. De drie hoofdrollen worden vertolkt door de terecht zeer omstreden Frank Sinatra (1915-1998), en twee vrouwen die elk ooit in zijn zeer persoonlijke leven eveneens als protagoniste hebben gefigureerd: Rita Hayworth (1918-1987) en Kim Novak (geb. 1933). Beiden behoorden ze tot de categorie topactrices van Hollywood, met name in de jaren vijftig.
____________
Afbeeldingen
1. Regisseur George Sidney.
2. Auteur John O'Hara.
3. Filmposter voor Pal Joey.
4. Actrice Kim Novak.

dinsdag 1 juli 2008

Documentaire over acteur Armin Mueller Stahl

Diversiteit
Op deze plek willen we u even wijzen op een artikel op onze zustersite Tempel der documentaires over een nieuwe, zesdelige reeks ARD-films met in de hoofdrol steeds een zeer bijzondere kunstenaar in het Duitse taalgebied. Aan bod komen mensen uit de wereld van literatuur en beeldende kunst, film en muziek. De eerste documentaire, die woensdagavond laat door het eerste Duitse publieke televisienet zal worden uitgezonden, heeft als protagonist de in binnen- en buitenland zeer gerespecteerde acteur Armin Mueller-Stahl. Meer hierover op onze bovengenoemde zustersite.
____________
Foto: Armin Mueller-Stahl in 2007.