De Duitser Walter Ruttmann (1887-1941) was niet alleen filmregisseur en scenarioschrijver, maar vervulde binnen het kader van de Duitse film nog tal van andere functies. Voor menigeen heeft zijn naam begrijpelijkerwijs een nare bijsmaak, doordat hij als scenarioschrijver heeft meegewerkt aan de extreem abjecte rolprent Triumph des Willens van Leni Riefenstahl — zo'n wezen dat alle kwalijks binnen het naziregime wel over het hoofd wilde zien om voor zichzelf een goede positie binnen het apparaat te creëren, en direct na de oorlog met succes heeft verdrongen en zichzelf als slachtoffer van het nazibewind heeft gepostuleerd. (Zie daartoe onze bijdrage Divadom en demonie, van maandag 16 juli 2007 op de zustersite Cultuurtempel.)
Experimentele documentaire
Wel heeft de man, samen met Alberto Cavalcanti, in 1927 de uiterst interessante, experimentele documentaire Berlin: Die Sinfonie einer Großstadt. Daarin wordt het leven in de hoofdstad van de Republiek van Weimar in de tweede helft van de jaren twintig getoond: vanaf de stille, lege straten vroeg in de ochtend, via de drukte overdag, tot met de uitgaanshectiek in de avond. Nergens anders in Europa was het culturele leven zo 'ausgeprägt' als in Berlijn: elke avond zaten de bioscopen vol en zo'n dertig muziektheaters tot de laatste plaats uitverkocht, en in het grootste hotel lagen op de leestafel zo'n 840 dagbladen. Zelfs in onze moderne cultuur- en communicatiewereld van het begin der eenentwintigste eeuw is dat een onvoorstelbare rijkdom.
In 2002 is opnieuw zo'n film gemaakt, deze keer door Thomas Schadt, met een duur van 77 minuten over dezelfde stad, die tevens de hoofdplaats van het Duitse rijk anno nu is. Alleen de titel wijkt minimaal af: de nieuwste film heet Berlin: Sinfonie einer Großstadt. Het zou een aardig gebeuren zijn, die beide films — die van Ruttmann duurt goed een uur — achter elkaar te vertonen. Geschiedenis TV laat de film na reeds enkele vertoningen eerder deze week, zien op vrijdag 18 januari, 's avonds tussen ongeveer 21:40 uur en 22:50 uur.
Direct aansluitend op deze Berlijn-film vertoont Geschiedenis TV een herhaling van de eerder deze week enkele malen uitgezonden film van Hans Keller over Nederland in de jaren twintig en dertig. Die film, met de foute èn foutieve titel De twintiger en dertiger jaren duurt drie uur en toont, aan de hand van bijzonder beeldmateriaal, het leven in ons eigen land tussen de beide grote oorlogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten