Ellendigen als protagonisten
De auteur Victor-Marie Hugo — die op dit ondermaanse van 1802 tot in het jaar 1885 heefr rondgescharreld — was een generaalszoon, die niet alleen de bijnaam Napoléon der literatuur heeft verworven, maar die tevens over de beroemdste der Bonapartes in 1852 een boek met proza heeft gepubliceerd onder de titel Napoléon le petit. Eénentwintig jaar eerder, in 1831 had hij reeds één van de beide romans gepubliceerd die zijn roem voor de (eerstkomende) eeuwigheid zouden vestigen: Notre Dame de Paris — een tamelijk omvangrijk epos in elf boeken, dat niet zelden wordt uitgegeven in twee delen —, drie decennia later gevolgd door Les Misérables, waaraan hij in 1860 was begonnen en die op de laatste dag van de maand juni in 1862 voor het eerst is uitgekomen.
Levende Legende
Tijdens zijn verblijf op aarde was Victor Hugo reeds legendarisch geworden — een adjectief waar je steeds voorzichtiger mee moet worden, aangezien het al te veelvuldig, en vooral te onpas, wordt uitgekraamd, maar dat voor sommigen, waaronder inderdaad deze Franse veelzijdige auteur, terecht werd en wordt gebruikt —, niet alleen vanwege hetgeen hij schreef, maar tevens door zijn houding in de maatschappij in het algemeen en binnen de kunsten en de politiek in het bijzonder. Hij rebelleerde binnen de kerk en tevens in de wereld van de kunsten. In Parijs liet hij zich kennen als iemand die zich sterk maakte voor hervormingen was. Zodra hij echter in verbanning leefde, positioneerde hij zich als repubikein. Niet alleen de beide bovengenoemde romans zijn vooralsnog onsterfelijk gebleken, ze hebben tal van bewerkingen, vertalingen en omzettingen in beelden en muziek mogen beleven.
Verfilming uit 1956
De beroemdste verfilming van Notre Dame de Paris werd in 1956 gerealiseerd door Jean Delannoy, die in 2008 op honderdjarige leeftijd is gestorven. In het Frans werd de titel van het boek voor de film aangehouden, onder meer in Duitsland en Nederland kreeg de rolprent de titel De Klokkenluider van de Notre Dame mee. De hoofdrol daarin was voor Anthony Quinndaa (1915-2001) die als gebochelde kolokkenluider in contact komt met de, vooral mannelijke, zinnen prikkelende zigeunerin Esmeralda, die werd uitgebeeld door Gina Lollobrigida (geboren in 1927).
Tijdens eerste paasdag zendt het Eerste, Nederlandstalige Belgische televisienet met de originele naam EEN de verfilming van goed een halve eeuw geleden weer eens uit: tussen 14:05 uur en 16:05 uur. Het is een nog altijd prima te verteren spektakelstuk met hier en daar nadrukkelijk uitgelichte diep-tragische, maar wel heel menselijke emoties.
____________
Afbeeldingen
1. Voorzijde van het eerste deeltje van de in 1956 verschenen, tweedelige pocketeditie in de reeks Bibliothèque précieuse van de Parijse uitgever Gründ.
2. Voorplat van de in 2002 verschenen Duitse biografie van Jörg W. Rademacher in de reeks dtv-portrait (31055).
3. Voorkant van het tweede deeltje van de onder Afb. 1 beschreven pocketeditie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten