Het leven van generaal Charles de Gaulle thans als speelfilm, vrijdagavond 9 mei via Arte-televisie

Twee delen achtereen
Tweehonderd en acht minuten duren de beide delen tezamen van de film Charles de Gaulle — Ik ben Frankrijk. De beide delen van Bernard Stora's film uit 2006 worden op vrijdag 9 mei vanaf 21:00 uur direct na elkaar uitgezonden, zodat het einde omstreeks half één in de nacht op zaterdag 10 mei tegemoet kan worden gezien.
Het tweede deel van de titel is een citaat dat Charles Joseph André Marie de Gaulle (1890-1970) zelf ook ten beste heeft gegeven. Of hij het zelf besefte, is niet van groot belang, aangezien hij het diep in zijn hart ook zal hebben geloofd, maar hij kon het zich ook veroorloven doordat hij de enige was die gedurende de Tweede Wereldoorlog Frankrijk heeft vertegenwoordigd. Vanzelfsprekend was hij een man met een enorm Ego, maar het histrionische in zijn persoonlijkheid heeft toch menigeen, en niet alleen de Franse bevolking, maar tevens binnen de naoorlogse republiek de vroegere, en vooral langdurige tegenstrever Duitsland. Toch zou hij na de beëindiging van de oorlog dertien jaar moeten wachten voordat hij op de post werd beroepen, die hij voor zichzelf in het vizier had, en die hij ruim tien jaar, tussen 8 januari 1959 en 28 april 1969 zou bekleden.
Wel had hij de leiding op zich genomen van de overgangsregering, tussen het einde van de oorlog in Frankrijk en 20 januari 1946. Dat heeft hem als een diepe nederlaag getroffen, en dat gevoel zou hem opnieuw overvallen toen hij in 1969 een referendum had uitgeschreven, waarop de Franse bevolking massaal Nee tegen zei, en hij opnieuw met zijn aftreden reageerde. Daarop heeft hij zich teruggetrokken in de kleine plaats Colombey-les-deux-Églises in de Franse Ardennen — met nog geen negen inwoners per vierkante kilometer —, waar hij een jaar later zou overlijden.

Historische biografie
De film, die als historische biografie wordt aangekondigd, met de toevoeging dat alles in overeenstemming is met de werkelijkheid omtrent de man, die als vijftigjarige de Vijfde Franse Republiek stichtte en als Vader van Frankrijk werd beschouwd, totdat hij enige tijd na de opgetogenheid van de beginjaren te maken kreeg met kinnesinne, afgunst en andersoortige nijd en derhalve was het eigenlijk een goede zaak dat de man zich veel ging bezighouden met zijn oorlogsmemoires, welke in drie delen zijn verschenen, en die elk een periode van twee jaar bestrijken: 1940-1942; 1942-1944; 1944-1946. Tussendoor heeft hij in 1944 nog een deeltje met een soort filosofie der geschiedenis, getiteld Le Fil de l'epée. De uitgever van de pocketeditie wijst erop dat die man deze filosofie van de geschiedenis heeft geschreven, welke korte tijd later zou worden geroepen om zelf geschiedenis te creëren.


Afbeeldingen
1. Bernard Stora als generaal Charles de Gaulle in de tweedelige biopic, vrijdagavond 9 mei op Arte.
2. De Gaulle in vredestijd.
3. Voorzijde van de tweede afdeling van de driedelige Mémoires de guerre (Le Salut), voor het eerst verschenen in 1959. Deze paperbackeditie in de reeks Livre de Poche Historique is in 1966 uitgekomen.
4. Voorplat van de paperbackeditie van Le Fil de l'épée.