In die rolprent komen we oudgedienden tegen, voorop Jean Gabin (1904-1976) in de rol van de idealistische kinderrechter, die meer dan alleen achter de groene tafel zit en zijn vonnissen velt, maar daarnaast bereid is om buiten werktijd zich in te zetten voor ontspoorde jeugdigen. Twee jongens van veertien jaar, die zijn weggelopen uit een inrichting voor jeugdige delinquenten hebben daarbij zijn speciale aandacht. De een is er vandoor gegaan omdat hij bij zijn zwangere vriendin wil zijn, de ander wil zijn werkelijke ouders zoeken, aangezien hij zich doodongelukkig voelde nadat hij was opgenomen in een volstrekt liefdeloos, en derhalve totaal incompetent, gezin dat door de voogdijraad was aangewezen.
De film werd gekwalificeerd als sentimenteel, waarbij wel veel lof uitging naar Jean Gabin, die voortreffelijk spel heeft neergezet. Een ander punt van kritiek was gericht tegen de al te breed uitgemeten goede bedoelingen, waardoor dat element er te dik bovenop lag.
.jpg)
____________
Afbeeldingen
1. De Franse regisseur Jean Delannoy; hij werd honderd jaar. Op deze foto is hij de negentig reeds ruim gepasseerd.
2. Voorzijde van de paperback-editie in de reeks J'ai lu (1958) van de in 1953 voor het eerst verschenen roman Chiens perdus sans collier. Op het voorplat enige scèes uit de film van Jean Delannoy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten