Babaji — Een liefdesverhaal uit India. Nederland 2
In India leef een medicijnman die 103 jaar oud is. Als je zoiets hoort of leest, ben je, enigermate gepreoccupeerd wellicht, geneigd om aan te nemen dat zo iemand er met zijn kennnis van methoden en middelen die hem ter beschikking staan, in is geslaagd de dood vooralsnog buiten de deur te houden. Doch, zoals zo dikwijls het geval is, lijkt het geheel anders dan dit in feite is.
De medicijnman, Babaji, gaat dag aan dag in een door hemzelf gedolven graf liggen, dat zich direct naast dat van zijn overleden echtgenote bevindt, omdat hij zo dicht mogelijk bij haar wil zijn. Dat doet hij inmiddels reeds tien jaar. Neen, er is geen spake van een eventueel interessant, maar verzonnen, gegeven; dat is nu juist niet het geval. De Nederlandse regisseuse Jiska Rickels ontdekte de man en maakte een documentare over hem: Babaji, an Indian love story, die op donderdag 21 januari in de documentaire-reeks van Holland Doc via de VPRO op Nederland 2 zal worden uitgezonden, tussen 22:50 en 23:45 uur [1], als tweede deel in een drieluik met de overkoepelende titel Odeaan de dood. Jiska Rickels schreef zelf het scenario; Horst Rickels tekende voor de muziek bij deze film. Deze rolprent is in mei 2009 voor het eerst in de bioscoop vertoond, en is er daarna in geslaagd internationaal aandacht te genereren. Zo werd Jiska Rickels onderscheiden met de Zwitserse filmprijs Regard Neuf. _________ [1] Zo staan de tijden vermeld het in de programmagegevens van de VPRO; andere info meldt dat de film 72 minuten duurt.
____________ Afbeeldingen 1. Filmposter voor Babaji. 2. Regisseuse Jiska Rickels.
Heinz Wallisch (*Groningen, 1945) is muziek- en literatuurcriticus, taalredacteur, lector en lexicograaf. Vanaf zijn vijftiende jaar doorliep hij, naast zijn school- en studietijd, alle disciplines van het boeken- en uitgeversvak. Begin jaren zeventig was hij in diverse landen werkzaam voor de uitgeverij van de Europese Commissie. Aan tal van dag-, week-, maand- en vakbladen in binnen- en buitenland heeft hij bijdragen geleverd. Enkele jaren geleden liet hij zich verleiden tot elektronisch publiceren, en sedertdien verschijnen zijn artikelen, commentaren, recensies en beschouwingen op zo'n vijftig verschillende cultuurwebsites — die praktisch alle van hemzelf zijn — in Nederland, België, het Duitse taalgebied, op één Franstalige, en op enkele internationale, Engelstalige.
Publicaties in boekvorm:
Gavarni: 32 tekeningen uit de Mascarade humaine, Groningen 1966; 125 Jaar Symfonieorkest in Groningen, Groningen 1987;
Geïllustreerde Muziekinstrumenten Encyclopedie (samen met Bert Oling), Lisse 2003. Sedertdien is dat boek in diverse Oost- en Zuid-Europese landen uitgebracht. In de VS en Groot-Brittannië haalde het zeer hoge oplagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten