De duur van deze Belgisch-Luxemburgs-Brits-Nederlandse coproductie bedraagt zo'n 115 minuten, dat wil zeggen dat het allang zondag is als de film de aftiteling heeft bereikt. In dit drama in beelden van Frank Van Passel (geboren in 1964) zien we onder meer Julie Delpy, Shaun Dingwall en Harriet Walter.
Echt ideaal is de verfilming niet, al toont de regisseur ons wel heel schitterende karakters, die voortreffelijk worden uitgebeeld en eveneens uitstekende momenten van het letterlijk en figuurlijk op instorten staande pension aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Het is vanzelfsprekend meteen een model voor de gehele westerse maatschappij die in ontbinding verkeerde en de laatste stoot aan de tijd van toen zou geven met het gewapende conflict dat de Grote Oorlog heette en een einde zou maken aan alle oorlogen.
Om meer dan één reden is de verfilming verre van ideaal: de uitbaters van het pension zijn plotseling Engelsen en de voertaal is dus eveneens Engels. Dat werkt absoluut in het nadeel van de ineen, met vloeiing van de beelden die je in het eigen hoofd hebt overgehouden van het boek met de beelden die de regisseur voor ogen stonden en zijn gerealiseerd. De positieve,
filmtechnische en economische aspecten daarvan zijn echter dat er breder kon worden gezocht naar geschikte spelers voor de figuren. Naast Jan Decleir en Dora van der Groen van Vlaamse kant — beiden met een levens- en acteer-ervaring die fenomenaal is — had de regisseur nu een scala aan mensen waaruit hij kon kiezen.____________
Afbeeldingen
1. Jan Decleir en Dora van der Groen in Villa des Roses.
2.Shaun Dingwell als de Duitser Grünwald, en Julie Delpy als Louise, het nieuwe Franse dienstmeisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten